Yanlızlık Senfonisi Vol-2

 Post-modern bir yanlızlıktır insanın kendi kendisiyle konuşması. Sorularına verecek cevabı bulamayıp içine atmasıdır. Hayal süzgecinden geçirip kursağında takılmasıdır düşündükleri. Kursak... Ne ikonik bir kelimedir. Anatomide sindirim sistemine bağlı bir organ olarak karşımıza çıkar. Ama bize göre kursak; çöp tenekesidir. Hayallerin, umutların, yaşanmamışlıkların, sevilmeyen tüm şeylerin bir arada bulunduğu bir teneke. Hayali nesne ama gerçekliği yüzümüze çarpan kış soğuğudur. 

- ''Milyarca insan varken kendini anlatmak için neden kendisine ihtiyaç duyar?'' demişti vakt-i zamanında yedi yaşındaki bir kız çocuğu. Anlamamıştı bu soruyu anlaması da o yaştayken mümkün değildi. Belli ki büyümemişti. Toz pembe hayatından pembesini kursağına yutup tozunun kaldığı zamanlarına daha çok vardı. Şöyle cevap vermiştim ona anlayabileceği dilden: ( belki de anlamamıştır ve her çocuk gibi kafasını sallamıştır.) 

- Küçüğüm! Bazı şeyleri büyüyünce anlarsın. Ama inatla cevap bekliyorsan benden şunu iyi bil;

 *  konuşmaktan hiç çekinme, 

*   söyleyemediklerini içinde biriktirme

Sen hep çocuk ol emi hep çocuk ol..